با اهداء سلام
احتراماً مستحضرید مردم فلسطین دارای قومیتی به وسعت تاریخ بشریت با سرزمین مشخص و حاکمیتی رسمى در حال اداره و زندگی در این محدوده جغرافیایی همانند اجدات و گذشتگان خویش هستند .
آنگونه که در بند دوم ماده ۱ منشور ملل متحد ، بند اول ماده یک میثاق حقوق مدنی – سیاسی ( ۱۹۶۶) و سایر اسناد حقوق بین الملل ، حق تعیین سرنوشت را به عنوان حق ذاتی به مردمان هر سرزمین می دهد و همین مبنای شکل گیری بیش از ۲۰۰ کشور مستقل در جهان شده است . مردم فلسطین نیز خود و صرفا خود حق دارند سرنوشت زندگی و اداره سرزمین خویش را تعیین نمایند . در کنار اصول عمومی بین المللی حتی تصمیمات مجامع بین المللی نیز هرچند با تجزیه ناموجه و نادرست این سرزمین همراه بوده ولی طی قطعنامه ها و مصوبات مختلف من جمله قطعنامه ۱۸۱ مجمع عمومی سازمان ملل متحد (۱۹۴۷) و‌قطعنامه ۳۲۳۶ مجمع عمومی (۱۹۷۴) و قطع نامه ها و مصوبات شورای امنیت سازمان ملل متحد من جمله قطعنامه شماره ۲۴۲ سال (۱۹۶۷) ، شماره ۳۳۸ سال (۱۹۷۳) ، شماره ۱۳۹۷ سال (۲۰۰۲) ،شماره ۱۵۱۵ سال (۲۰۰۳) و شماره ۱۸۵۰ دسامبر ۲۰۰۸ بر تشکیل کشور مستقل فلسطینی با تاکید بر حق تعیین سرنوشت مردم فلسطین اصرار ورزیده اند ولی در کمال حیرت و تاسف شاهد شکل گیری جریانی به نام معامله قرن هستیم که در آن برای مردمانی با سرزمین و هویت واحد دیرین در حال تصمیم گیری هستند که خود هیچ نقش و حضوری در این جریان ندارند .در حالی که طبق اصول اولیه و بنیادین حقوق بین الملل هر ملتی خود در مورد خویش حق تصمیم گیری و تعیین سرنوشت دارد که می بایست در انتخاباتی آزاد حاکمان و زمامداران خویش را انتخاب کرده و سپس هر تصمیمی راجع به آن تصمیم می بایست گرفته شود توسط این حکام قانونی تعیین و تعریف گردد . اینکه کشور یا کشورهایی از نقاط مختلف جهان با مقاصد خاص خویش دورهم جمع شوند و برای این مردم خط مشی تعیین کرده و تصمیم گیری نمایند نه تنها نقض فاحش حقوق بین الملل و حقوق بشر است و نمونه بارز دخالت در در امور داخلی کشورها که ممنوعیت ذاتی را در پی دارد می باشد بلکه فسادآور بوده و نمی تواند منشاء برقراری صلح و ثبات گردد . بهتر است جامعه جهانی و همچنین کشورهایی که درصدد تصمیم گیری بجای مردمان دیگر سرزمین ها هستند رژیم اسرائیل را ملزم و مجبور به اجرای مصوبات سازمان ملل متحد از سال ۱۹۴۷ تا کنون درخصوص سرزمین فلسطین و رعایت قواعد اولیه حقوق بین الملل نمایند تا با پایان دادن به اشغال گسترده و سیستماتیک سرزمین دیگران ،بصورت ریشه ای و عملی زمینه ایجاد صلحی نسبی و پایدار فراهم گردد. آنگونه که هیچ یک از کشورهای مدعی در معامله قرن چنین وضعیتی را در خصوص سرزمین خویش بر نمی تابند و با چنین چیدمانی در خصوص کشور خود برقراری صلح و امنیت را نمی توانند تصور کنند.
با وجود مصوبات مکرر مجمع عمومی سازمان ملل متحد بعنوان فراگیرترین نهاد مدنی بارها و بارها تشکیل دولت فلسطینی در سرزمین فلسطین را مورد تصویب قرار داده ولی نیروی غاصب
اشغالگر مانع توانمند کردن مردم فلسطین جهت اعمال حاکمیت بر سرزمین های اشغالی می باشد که می بایست با فراهم کردن زمینه بازگشت میلیون ها آواره فلسطینی به موطن خویش و باز پس دادن سرزمین این مردمان به آنها به انتظار برقراری صلح و امنیت و رعایت حقوق بنیادین بشر بنشینیم و این میسر نمی گردد جز با دو اقدام : اول ایجاد اراده سیاسی- اجرایی بین المللی جهت رفع اشغال سرزمین فلسطین با در نظر گرفتن حقوق دیرین مردم فلسطین از دست رژیم اشغالگر و دوم تعیین سرنوشت و تصمیم گیری راجع به کلیه امور این سرزمین توسط مردم فلسطین .
بنابراین بجای جریان سازی های نخ نمای تکراری دروغین و غیرقانونی همچون معامله قرن ،برای برقراری صلح واقعی و عملی بر پایه اصول حقوق بین الملل اقدام کنیم.
طرح جدید مخالف با مفاد منشور ملل متحد ، اصول و قواعد حقوق بین الملل و اصل برابری و عدالت ،حق تعیین سرنوشت ، اصل عدم مداخله در امور داخلی کشورها ،اصل عدم اشغال سرزمین دیگران ،اصل عدم تجاوز ،اصل تمامیت ارضی و استقلال سیاسی ،اصل منع تهدید و اعمال زور و خلاف حقیقت و واقعیت تاریخی این سرزمین می باشد .
نبى الله احمدلو
رئیس جمعیت حقوقدانان ایرانی مدافع حقوق بشر
(دارای مقام مشورتی ویژه ازشورای اقتصادی اجتماعی سازمان ملل متحد-٢ جولاى ٢٠١٩